De horizonspiegel is een materieel beeld. Het is een uitnodiging voor ons oog om naar de hemel te stuiteren. De ouden tekenden een kader in de lucht en lazen de toekomst in de vlucht van vogels in deze denkbeeldige tempel. De uitvinding van Michel Herreria haalt deze figuur uit de wolken naar beneden. Het materiële beeld van de spiegel en het formele beeld schuiven over elkaar heen, één in
de andere. We proberen hier deze onzekere geometrie en alle magie die hier in het spel is te begrijpen. Het is een dagdroommachine, een illusiemachine, die letterlijk het rustgevende beeld van de plek doorprikt en onzekerheid schept in de beleving van deze prachtige inrichting. Een wanorde die doet herleven wat we uit gewoonte niet meer weten te zien en tastbaar maakt wat we niet zien.